Compassie is voor mij contact maken op een aandachtige manier, door ons open te stellen, te kijken en te luisteren naar de ander zonder angst of oordeel. Zo ervaren we verbondenheid met iedereen en met de wereld om ons heen.
Marcel Proust schrijft: “De ware ontdekkingsreis ligt niet in het verkennen van nieuwe streken, maar in het kijken met nieuwe ogen”.
Compassie is voor mij omzien naar elkaar.
Omzien naar die mensen die dat nodig hebben.
Voor mij betekent compassie een innerlijk weten en van binnen voelen dat ik en ieder ander precies zo zijn zoals bedoeld, elkaars gelijken.
Benader iedereen positief en je krijgt de werkelijke binnenkant te zien en dan doet de buitenkant er niet meer toe.
Op elkaar leunen en elkaar een duwtje in de rug geven als dat nodig is!
Compassie voor echt respect, voor de underdog, voor transparantie en waarachtigheid, voor echte waarheidsvinding in echte religie en spiritualiteit en wetenschappen, voor gerechtigheid, voor vrijheid van censuur (door kranten en websites!), voor de vier vrijheden van F. D. Roosevelt, vrijheid van angst bijv. Dus compassie voor juist de zondebokken van partijpolitiek vanuit het Groninger Stadhuis, denk o.m. aan de Syrische kapper in de Gelkingestraat. Compassie tegen leeftijdsdicriminatie, wat wel in de Grondwet staat, maar zeker niet in het handvest van deze site. Compassie met benarde mantelzorgers en -vrijwilligers en mede-mensen in echt hoge nood bij zgn. vrijwilligers-organisaties, van “kerken” en Zonnebloem tot “Humanisten” in Stad. Compassie voor anno 2011 blindelings gedrogeerde mede-mensen in handen van de regionale psychiatrie.
Compassie tegen juist maatschappelijke en politieke polarisatie waar nu juist deze site het zaad van draagt, getuige de sessie op stads-politieke gemeentegrond per 11.11.’11. Compassie per saldo voor democratie als werkwoord van alle grondrechten sinds 1948 in pro-aktieve ruimdenkendheid met al haar diversiteit.
De leidraad, laten wij anderen behandelen zoals wij graag behandeld willen
worden, verbindt ons vandaag en elke dag.
in onze gezamenlijke inspanning om een leefomgeving te creëren waarin
niemand vernederd wordt en elk mens telt.
Ik ben ervan overtuigd dat het verschil wordt gemaakt in het schoollokaal.
Ik hoop van harte dat Groningen volgend jaar een stad van respect zal
willen zijn.
Als een van de ambassadeurs die met Karen Armstrong hebben mogen werken
aan het handvest voor compassie feliciteer ik de compassie ambassadeurs met het aanvaarden van deze inspannende maar o zo dankbare taak.
Naar de dichtwoorden van Herman Gorter kunnen wij terecht zeggen:
In Groningen gaat vandaag de dag open als een gouden roos.
Moge deze bloeien in de volle pracht van diversiteit, compassie en respect
tot in lengte van jaren